- Bohater dramatu romantycznego „Kordian” J. Słowackiego.
- Słowacki nadał mu znaczące imię, tworząc je od łacińskiego słowa „cor – serce”, w słowniku połączenia ze słowem kordialny oznaczały człowieka serdecznego, śmiałego i czupurnego.
- Tak więc imię bohatera oznaczało tez człowieka wrażliwego i uczuciowego, działacza idącego za porywem serca.
- Słowacki ukazuje głównego bohatera w kilku ważnych dla niego momentach życiowych.
- Czytelnik ma okazję poznać go dwukrotnie, w dwóch różnych etapach w życiu.
- Początkowo jako piętnastolatka, który cierpi na „chorobę wieku”.
- Później ma już dwadzieścia kilka lat, dojrzewa emocjonalnie i politycznie.
- Jest prawdopodobnie szlachcicem, nie mamy informacji o rodzicach i rodzinie.
- Przyjaciel i powiernik Kordiana to stary sługa Grzegorz.
- Romantyczny poeta.
- Zakochany w Laurze, która nie traktuje go poważnie.
- Kordian zatem strzela do siebie.
- Następnie widzimy go w podróży.
- Staje się głosicielem wielkiej idei.
- Podróż to obraz dojrzewania, sprawdzania siebie i świata.
- Punktem kulminacyjnym jest monolog na szczycie Mont Blanc.
- Następnie Kordian pojawia się wśród spiskowców, walczących o wolność Polski.
- Jak typowy bohater romantyczny postanawia sam zabić cara.
- W najważniejszej chwili nie wytrzymuje napięcia psychicznego, mdleje na progu komnaty carskiej.
- Czeka go więzienie, wyrok śmierci.
- Kordian to młody egzaltowany człowiek.
- Utalentowany, samotny, nieszczęśliwy w miłości, odważny, miotany wątpliwościami natury moralnej.
- Spełnia wymogi bohatera romantycznego.
- Mimo odwagi i szlachetności jest uosobieniem słabości, wewnętrznego rozdarcia.
- Stanowi świetną kreację psychologiczną.