„Ja jadę drogą”

Piosenka ludowa ze starych śpiewników polskich. Utwór anonimowi, nieznani są autorzy tekstu ani melodii.  Jej popularność była różna w określonych okresach, podobnie jak i historia innych pieśni ludowych.  „Ja jadę drogą” opowiada historię dwojga młodych ludzi, biednego żołnierza wracającego z wojny, który obiecuje dziewczęciu ożenek, podkreślając swe zasługi w wojnie z poganami. Trudno wskazać region, z którego się wywodzi.

Ja jadę drogą,
dziewczyna piele,
Ja do niej gadam,
ona się śmieje.

Wracam z wojenki
głodny, zmęczony.
Ledwo już stąpa
konik mój wrony.

Moja dziewczyno,
przyjm nas w gościnę,
A ja ci za to
powiem nowinę.

Ino odpocznę,
smutki odgonię,
To się o ciebie
matce pokłonię.

Gdy przyjdzie jesień,
w pierwszą niedzielę,
Będzie dziewczyno
nasze wesele.

Będziesz żołnierza
miała za męża,
Co choć obdarty
pogan zwycięża.