- Osobą mówiącą w wierszu jest uczeń, który nie lubi chodzić do szkoły,
- Narzeka, że brak w niej miejsca na marzenia,
- Marzenia to świat fantazji, niezwykłych postaci, zdarzeń, zaskakujących historii i magii.
- Szkoła proponuje dyscyplinę, rygor, porządek, nie ma więc miejsca na marzenia,
- Marzenia zostają w domu, nie mieszczą się bowiem w plecaku czy pod ławką,
- Pozostawione w domu stają się „za dalekie (…) i za duże”, ulotne, nieuchwytne i trudne do zrealizowania ze względu na swe ogromne rozmiary
- Wiersz jest apelem do dorosłych, by pozwolili na snucie marzeń w rożnych miejscach,
- Dzieci chcą je realizować zanim urosną (one i marzenia),
- Marzenia zmieniają się w zależności od wieku czy rozwoju.
- Wiersz składa się z 12 ciągłych wersów,
- Ten typ wiersza nazywa się stychicznym.
Ja nie lubię chodzić do szkoły,
choć nic nie ma we mnie z lenia.
Ja nie lubię chodzić do szkoły
bo w tornistrze się nie mieszczą marzenia.
W szkole jest wielki porządek.
Nikt nie trzyma pod ławką marzeń.
Muszę zostawić je w domu
pod stołem
albo w jakiejś szparze.
A one przez ten czas rosną.
Odbywają samotne podróże.
I kiedy wracam ze szkoły
za dalekie są
i na mnie za duże.