„Miłość miłość rodzi” Wacława Potockiego

  • Utwór zaliczany do liryki refleksyjnej.
  • Wacław Potocki nazwał go fraszką im umieścił w zbiorze „Ogród fraszek”.
  • Ma budowę ciągłą, brak podziału na strofy, składa się z 6 wersów.
  • Napisany jest trzynastozgłoskowcem.
  • Przedstawia nakazy dotyczące miłości.
  • Podmiot liryczny zna najprostszy sposób  na miłość i proponuje, by po prostu kochać.
  • Poeta zastosował środki artystyczne, np anaforę („niechaj”) czy przenośnię („serce językowi przeczy”).
  • W wierszu odnajdujemy także archaizmy (np. „barzo” , dziś bardzo, „w słowiech”, dziś w słowach).

Niechaj nikt guseł, niechaj nikt czarów nic: szuka,
Fraszka i eg­zor­cy­zmy – jest na miłość sztuka,
Jest fortel, choć odmienna, choć tak ba­rzo płocha:
Kto pragnie być kochanym, niech sam wprzód kocha;
A że częstokroć serce ję­zy­ko­wi przeczy,
Niechaj kocha nie w sło­wiech, ale w samej rzeczy.