Gabriela Zapolska zagląda do „porządnego” domu mieszczańskiego i demaskuje fałsz, w jakim żyja jego mieszkańcy. Pokazuje konsekwencje kłamstwa i pustkę mieszczańskiego życia. Wyciągała tematy niemoralne i zakazane. Jest to świat ludzi uwikłanych i głęboko zniewolonych, którzy dla własnej wygody nic nie chca zmieniać.
Utwór nazywany jest również dramatem mieszczańskim, ponieważ cechuje go:
- tematyka związana z jedną warstwą społeczną,
- zwarta kompozycyjnie, dynamiczna akcja,
- akcja oparta na wyraźnych związkach przyczynowo-skutkowych,
- przebieg akcji skoncentrowany wokół niewielu zdarzeń i postaci (wszystkie sceny służą celowi nadrzędnemu, czyli kompromitacji Dulskiej),
- istotną rolę odgrywa charakterystyka postaci, często zestawionych kontrastowo (np. Hesia i Mela),
- didaskalia zawierają szczegółowe uwagi, w których autorka również uwzględniała cechy bohaterów,
- obok komizmu sytuacji, postaci i słowa występuje tragizm (sytuacja służącej hańbi ją w oczach tradycyjnej, wiejskiej rodziny, obłuda moralno-obyczajowa staje się zjawiskiem trwałym, próba samobójstwa lokatorki).