- Wiersz z gatunku liryki filozoficznej.
- Stanowi ciągłą wypowiedz podmiotu lirycznego, bez podziału na strofy.
- Liczy zaledwie 16 wersów, napisanych trzynastozgłoskowcem.
- Występują rymy parzyste żeńskie, najczęściej dokładne.
- Podmiot liryczny zadaje ciekawe, wydaje się nawet banalne pytania, na które sam udziela odpowiedzi.
- Dotyczą one natury świata i człowieka.
- Podmiot jest optymistą, świat postrzega przyjaźnie, radośnie, dlatego jego refleksje są także spokojne.
- Można go utożsamić z poetą, który występuje w roli autorytetu, nauczyciela, znającego odpowiedzi na wiele trudnych pytań.
- Poeta zastosował koncept, polegający na stawianiu pytań i odpowiedzi na nie.
- Odnoszą się do spraw przemijania, etapów ludzkiego życia i przeznaczenia do życia w wieczności.
- Odpowiadają m. in. na pytania: co jest na swiecie najstarsze, najmądrzejsze, największe, najszybsze, najgroźniejsze, najpewniejsze.
- Świat, ktory prezentuje podmiot liryczny jest spójny i uporządkowany, z ogromną rola Boga, potęgi, do której zawsze odnosi się człowiek.
- Wykorzystane zostały różne środki artystyczne, m. in. powtórzenia (np. „CO…” i poszczególne pytania), paradoks („Co najstarszego? Śmierć, Co najpożądańszego? Śmierć”), uosobienie (np. „czas = w wieczne podał druki), przerzutnia (np. „wszystko co w swojej/ głowie znajdziesz”).