Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie opowiada historię pobitego przez zbójców człowieka, który leżał przy drodze, ale nikt niestety nie udzielił mu pomocy. Dopiero Samarytanin, mieszkaniec Samarii, których szczególnie nienawidzili Żydzi, pomógł poszkodowanemu, opatrzył go i otoczył opieką.
Historia dotyczy stosunku człowieka do innych, przykazania miłości bliźniego. Prawdziwym człowiekiem, bliźnim jest ten, kogo stać na bezinteresowną pomoc innym. Właśnie przez takie postępowanie wyraża sie człowieczeństwo i jakże ponadczasowy to problem.
Przypowieść odwołuje się do takich uczuć jak miłość, empatia, zrozumienie, litość i miłosierdzie. Samarytanin to wzór człowieka, który pomaga innym, troszczy się i poświęca dla innego człowieka (altruista). Miłość bowiem wyraża się w trosce, opiece i odpowiedzialności.