Onomastyka [nazewnictwo]

  • Dział językoznawstwa zajmujący się badaniem pochodzenia nazw geograficznych i osobowych.
  • Zajmuje się badaniem imion własnych z punktu widzenia ich własności fonologicznych, morfologicznych i semantycznych, różniących je od nazw pospolitych.
  • W utworach literackich nazwy własne, obejmujące bohaterów, czyli tzw. postaci znaczące, wskazywanie ich podstawowych cech znaczących.
  • Twórcą słowiańskiego nazewnictwa jest Franc Miklošič (Franz von Miklosich, 1813-1891),  słoweński językoznawca i slawista, filozof,pedagog.
  • Za najwybitniejszego polskiego onomastyka uważa się Witolda  Taszyckiego (1898-1979), historyka języka polskiego, badacza onomastyki i dialektologii historycznej.