Muzyka operowa przeżywała w okresie romantyzmu swój rozkwit. Jednym z najbardziej uwielbianych twórców był związany operą paryską Giacomo Meyerbeer (1791-1864), który tworzył przedstawienia pełne rozmachu i zaskakujących efektów (np. artyści na łyżwach czy przerażająca scena rzezi Hugenotów).
W podobnej konwencji utrzymane były spektakle Niemca Carla Marii Webera (1786-1826), który stworzył nowy typ romantycznej opery o charakterze patriotycznym, pełen akcentów narodowych, a jednocześnie grozy i niepokoju, co jest typowe dla romantyzmu.
Zarówno kompozytorzy, jak i inni twórcy tego okresu (plastyce czy literaci) bardzo chętnie manifestowali swój indywidualizm. Pokazywali także wszystko to co nadprzyrodzone i niepojęte, wykorzystując do obrazowania naturę (przyrodę).
Z dorobku romantyków czerpali artyści następnych okresów, nawet przedstawiciele współczesnych nurtów.