„Początek” Andrzeja Szczypiorskiego [reminiscencje czytelnika]

  • Utwór napisany z dystansu w 1986 roku.
  • Wynik dojrzewania latami do podjęcia trudnego i obrosłego w stereotypy tematu.
  • Autor wrócił do centralnego zagadnienia własnej biografii, a więc stosunków polsko-żydowskich przed 1939 rokiem, podczas okupacji i po wojnie, szczególnie po 1968 roku.
  • Kreując bohaterów wracał myślami do lat, kiedy Żydzi byli jego kolegami, a ich znaki (chałat, krymka i pejsy) były czymś codziennym w Łodzi.
  • „Początek”  posiada takie wyznaczniki, jak czas i miejsce akcji, fabuła, wszechwiedzący narrator, ale nie jest podobny do klasycznej powieści.
  • Składa się z szeregu biogramów,, historii kilkunastu osób powiązanych ze sobą różnym rodzajem i stopniem zażyłości.
  • Inny też mają sposób reagowania na dramat Żydów i akcję niesienia im pomocy.
  • Taka kompozycja pozwoliła na ukazywanie losów polskich i żydowskich oraz ich splot w czasie holocaustu.
  • Zasada  konstrukcyjna ułatwia przedstawienie różnych zachowań.
  • Dlatego obok szlachetnej reakcji na nieszczęście Żydów, pokazuje zdradę, obojętność, głupotę.
  • Pisarz ukazał, że decydujące wybory moralne odbywaj a się w człowieku.
  • Najważniejsze sprawy rozgrywają się kameralnie, bez głośnych organizacji czy wielkich planów działania.
  • Okazuje się, że w czasie wojny dobro i zło są ze sobą nierozdzielne.
  • Szczypiorski obalił wiele stereotypów, odheroizował wojnę, zakwestionował w niektórych przypadkach polski romantyzm, a obnażył  polskie słabości (idiotyzmy, snobizm, cwaniactwo, urojenia).
  • Powieść wpisała sie w nurt współczesnej dyskusji w perspektywie rozwijającego się nacjonalizmu, różnic wyznaniowych i ksenofobii.