Wincenty Pol
( 20 kwietnia 1807, Lublin – 2 grudnia 1872, Kraków)
Poeta, geograf, etnograf, żołnierz powstania listopadowego i Wiosny Ludów, absolwent i profesor Uniwersytetu Jagielońskiego.
Jako spolonizowany syn Niemca, obok udziału w walkach niepodległościowych dał wyraz swemu przywiązaniu do nowej ojczyzny w patriotycznych wierszach-piosenkach żołnierskich, wydanych jak zbiór „Pieśni Janusza” (Paryż, 1833), a także w poemacie „Pieśń o ziemi naszej” (Poznań 1843). Jak mówiono tworzył według wskazówek, których udzielił mu sam Adam Mickiewicz.
Kilkanaście utworów Wincentego Pola zdobyło ogromna popularność i stało się własnością społeczną, wiele funkcjonuje w śpiewnikach do dziś, najbardziej znane z nich to:
- „Krakusy” („Grzmią pod Stoczkiem armaty”),
- „Śpiew z mogiły” („Leci liść z drzewa…”),
- „Sygnał”, „Mazur” („Piękna nasza Polska cała…”),
- „Pieśń o naszej ziemi”.
Wincenty Pol napisał także poemat epicki „Historia szewca Jana Lilińskiego”.