„Popioły” Stefana Żeromskiego [główne postaci]

Akcja powieści skupia się wokół nich, ich działania decydują o przebiegu wydarzeń i wyrażają zasadnicze myśli autora.

Rafał Olbromski

  • postać pełna wewnętrznych sprzeczności,
  • łączy w sobie szaloną energię, przedsiębiorczość z marzycielską biernością,
  • pod wpływem uczucia zdobywa się na czyny wielkie, nieraz lekkomyślne,
  • popada z jednej skrajności w drugą,
  • bywa impulsywny, samolubny (po śmierci brata zastanawia się co odziedziczy),
  • obojętny początkowo na los ojczyzny, podniecony jakimś hasłem gotów jest zaryzykować świetny los, a nawet życie (obrona Sandomierza),
  • odznacza go nierozważny erotyzm, nieokiełzana żądza przygód,
  • bywa porywczy i zazdrosny (gotów z tego powodu zabić przyjaciela),
  • pełen uczuć, pożądań, instynktów, wybuchów, pozbawionych celu,
  • wyrzuca z siebie potoki myśli i uczuć,
  • drzemie w nim natura marzycielska, niemal poetycka, odczuwająca subtelne piękno przyrody,
  • ma uwodzicielski czar,
  • na wojnę rusza  bez idei, na odgłos jakiegoś nakazu chwili.

Krzysztof Cedro

  • postać jednolita pod względem psychologicznym,
  • inteligentny, wytrwały, dobry i szlachetny,
  • posiada silne poczucie obowiązku, ale też pewną wrażliwość (opłakuje śmierć przemytnika i wspomaga jego żonę),
  • obowiązek nakazuje mu opuszczenie domu i ojca, którego bardzo kocha,
  • mimo wysokiego pochodzenia zaciąga się jako zwykły żołnierz,
  • wierzy ślepo w Napoleona,
  • idzie za nim z entuzjazmem i nieustraszoną odwagą,
  • spodziewa się od Napoleona wyzwolenia Polski,
  • twardy w życiu obozowym,
  • obojętny w walce na własne i cudze cierpienie,
  • ratuje piękną Aragonkę od hańby, podczas snu rzuca jej róże.

Książę Gintułt

  • w młodości intelektualista, wierzący w realizację haseł oświeceniowych,
  • w chwili upadku Polski traci dawne ideały,
  • szuka punktu przeciwnego wszechobecnemu złu,
  • początkowo sądzi, że życie jest dobrem najwyższym i trzeba rozkoszować się jego istnieniem,
  • później odwraca się od świata zewnętrznego w kierunku filozofii,
  • brzydzi się wojną, ale w potrzebie staje się dzielnym żołnierzem (Mantua),
  • potrafi się dzielić i pomagać,
  • kocha stare mury, dzienniki, kroniki i legendy.