Powieść poetycka – romantyczna odmiana poematu epickiego, podstawowym założeniem powieści poetyckiej jest łączenie w wierszowanej narracji elementów epickich z lirycznymi, rezygnacja z opowiadania na rzecz kształtowania świata w sposób dramatyczny, dlatego bardzo często postawa postaci lub narratora góruje nad fabułą.
Stworzony przez W. Scotta romantyczny gatunek poezji narracyjnej.
Gatunek ten posiada następujące cechy charakterystyczne:
- synkretyzm rodzajowy, tj. swobodne przeplatanie elementów epickich i lirycznych,
- obecność jednego lub kilku narratorów opowiadających historię w różnych aspektach,
- silny subiektywizm opisu,
- niejasność kompozycyjna,
- celowo wprowadzana tajemniczość bohatera,
- brak chronologii wydarzeń, inwersja czyli zakłócenia czasu fabuły,
- wiązanie akcji poprzez nastrój grozy, tajemniczości, mrocznych wydarzeń,
- akcja w wybranych przestrzeniach (pustynia, step), bliskich romantykom,
- wprowadzanie lokalnego kolorytu (realia miejsca, słownictwo),
- tworzenie buntowniczego bohatera, skłóconego ze światem.