Epos (epopeja)

  • Epopeja – epos, najstarszy wierszowany gatunek epicki, podejmuje tematy dotyczące zbiorowości (narodu, plemienia, grup społecznych), sławi dzieje legendarnych lub historycznych bohaterów na tle wydarzeń przełomowych (momentów dziejowych) dla danej społeczności.
  • Gatunek ukształtowany w starożytnej Grecji, do XVIII-XIX wieku pozostawał jednym z głównych gatunków epiki.
  • Źródłem eposów były mity.
  • Istotną rolę w literaturze odegrały eposy Homera (Iliada, Odyseja), w średniowieczu powstał epos rycerski i ludowy, czerpiący motywy z folkloru, przedstawiający bohaterów i ich czyny, ważne dla narodu. W epopei antycznej świat fantastyczny przenikał się ze światem rzeczywistym.
  • Epopeja narodowa to poemat, któremu dany naród przypisuje szczególna rolę, dzięki czemu staje się symbolem narodowej tożsamości.
  • Naszą epopeją narodową jest Pan Tadeusz Adama Mickiewicza, poruszający temat niepodległości kraju, patriotyzmu, ale też miłości, tęsknoty, odpowiedzialności za czyny.

  • Jest to utwór epicki, bardzo obszerny, pisany wierszem.
  • W tradycji homeryckiej był to heksametr, czyli trzynastozgłoskowiec.
  • Cechuje go styl podniosły, patetyczny i liczne środki artystyczne (inwokacje, apostrofy, porównania homeryckie, hiperbole, opisy).
  • Fabuła fikcyjna przedstawiana jest na tle ważnych wydarzeń dla przedstawianej społeczności.
  • Bohaterowie to ludzie posiadający niezwykłe cechy osobowościowe.