Powojenna literatura Stanów Zjednoczonych

Ernest Hemingway (1899-1961)

  • Wywarł znaczny wpływ na literaturę światową jako mistrz dialogu oraz powściągliwego, lecz sugestywnego stylu narracji, jako piewca życia pełnego przygód, które wiodą bohaterowie obdarzeni silnym poczuciem odpowiedzialności i wrażliwością uczuć.
  • Jego najbardziej reprezentatywne dzieło “Komu bije dzwon” osnute na tle wojny domowej w Hiszpanii, ukazało się jeszcze przed wybuchem II wojny światowej, ale w Europie poznano je dopiero po wojnie. Rozgłos i prestiżową pozycję przyniosło mu opowiadanie “Stary człowiek i morze”.

William Faulkner (1897-1962)

  • To wielki epik przeszłości i przemian cywilizacyjnych południa Stanów Zjednoczonych, autor cyklu powieści o skomplikowanych wątkach, pełnych romantyki i grozy.
  • Świetny narrator i zarazem mistrz analizy psychologicznej, nowator, który potrafił twórczo wykorzystać i przetransponować zarówno doświadczenia Dostojewskiego, jak i Prousta i Joyce’a.

Pisarzami ukształtowanymi w środowisku nowojorskich dziennikarzy są:

  • Jerome D. Salinger (1919), który jako pierwszy oddał nastroje pokolenia amerykańskiej młodzieży, zbuntowanej przeciw tradycyjnemu ideałowi bogacenia się przyświecającemu generacji ich ojców (“Buszujący w zbożu”),
  • Truman Capote (1924-1984) wnikliwy i pełen chłodnego obiektywizmu realista i analityk ludzkiej psychiki (“Śniadanie u Tiffany’ego”) i John Updike (1932), którego powieść “Centaur”, o dwu przeplatających się planach, realistycznym i mitologicznym, przynosi obronę humanistycznego sensu życia człowieka, przeciwstawiając się postawom konsumpcyjnym i dorobkiewiczowskim.

Do najwybitniejszych pisarzy amerykańskich należy również emigrant Vladimir Nabokov (1899-1977), Rosjanin, który osiągnął rozgłos nieco dwuznaczną powieścią “Lolita”.