- Historia polskiej literatury XIX wieku to plon doświadczeń dwóch zrywów, powstań – listopadowego i styczniowego.
- Wybitnym pisarzom – Kraszewskiemu, Sienkiewiczowi i Prusowi przyszło tworzyć w trudnych czasach.
- Byli świadkami takich zjawisk, jak rusyfikacja, germanizacja, klęska głodu i brak nadziei.
- Biografię B. Prusa (1847-1912) tworzy głownie działalność literacka, jego publicystyka i książki.
- Prus był uczestnikiem powstania styczniowego (doznał kontuzji głowy), klęska zrywu pchnęła go w rozpacz.
- Szkół nie ukończył, choć zaczynała wiele (m. in. Szkoła Głowna w Warszawie, Instytut Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Puławach).
- Przez jakiś czas pracował w fabryce Lilpopa i Raua, był też korepetytorem.
- Był doskonałym publicystą, wiele jeździł po kraju, odbył nieliczne podróże zagraniczne.
- Wielka wartość pisarska Prusa tkwi w niezwykle prawdziwym portretowaniu bohaterów, opisów i języka.
- Pochowany na Powązkach w Warszawie, na nagrobku napisano „Serce serc”.
- H. Sienkiewicz już za życia zyskał sławę poczytnymi powieściami.
- Warto wiedzieć, że nie był pilnym uczniem.
- Za namową rodziców zapisał się na Wydział lekarski warszawskiej Szkoły Głównej, po roku przeniósł się na wydział filozoficzno-historyczny.
- Studiów nigdy nie ukończył.
- Laureat Nagrody Nobla w 1905 roku.
- Wieczny tułacz i podróżnik.
- Doskonały felietonista.
- Niesłychanie bezinteresowny i wrażliwy na trudne warunki materialne bliskich i znajomych.
- Pomagał Witkiewiczowi, Konopnickiej czy Wyspiańskiemu.
- Józef Ignacy Kraszewski (1812-1887) większość życia spędził na emigracji.
- Był najbardziej płodnym pisarzem światowym.
- Próbował studiować medycynę, ale zawsze ciągnęło go do literatury, co rodzice mieli mu za złe.
- Na uchodźctwie pomagał emigrantom.
- Był chorowity (rozedma płuc, chroniczny katar, kamienie w pęcherzu, wrzody żołądka).
- Miał nieprzyjemny incydent z więzieniem, siedział w twierdzy w Magdeburgu.
- Zmarł w Genewie, pochowany w Krakowie na Skałce.