- Utwór powstał w ok. 330 roku p.n.e.
- Stanowi syntezę wiedzy Greków na temat retoryki.
- Autor tworząc swe dzieło korzystał z notatek do wykładów o sztuce retorycznej, które wcześniej wykładał w Akademii Platońskiej.
- Dzieło podzielił na trzy części.
- I księga to wyjaśnienia definicyjne, gdzie retorykę określił jako umiejętność przekonywania, oddziaływania na odbiorcę za pomocą trafnych argumentów, ponadto stwierdził, że na wybór środków retorycznych ma wpływ charakter mówcy, słuchacze pochodzący z określonej grupy, a także rodzaj mowy.
- II księga to omówienie psychologii mówcy i słuchacza, opis wpływu różnych uczuć na odbiorców, scharakteryzowanie typów konstrukcji retorycznych.
- III księga to opis stylu wypowiedzi i potrzeba jego dopasowania do intencji mówcy i poruszanego tematu, określenie części dobrej mowy (wstęp, rozwinięcie, zakończenie).
- Wg Arystotelesa, aby mowa spełniła swe zadanie musi:
- być logiczna,
- prezentować mówcę jako osobę wiarygodną,
- wprawić słuchacza w dobry nastrój.