- Utwór jest wierszowanym dialogiem moralistyczno-dydaktycznym.
- Uczestnikami dialogu są:
- Mistrz (Magister) Polikarp, człowiek uczony i żądny wiedzy,
- Śmierć (Mors) ukazana w sposób alegoryczny, upersonifikowana zgodnie ze średniowiecznymi wyobrażeniami.
- Wykorzystany został motyw danse macabre (tańca ze śmiercią).
- Śmierć w utworze w karykaturalny sposób przedstawia różne osoby, przedstawicieli warstw społecznych.
- Mnichom wypomina obżarstwo, drogie ubrania.
- Karczmarzom zarzuca oszustwa w rozwadnianiu napojów alkoholowych.
- Sędziów krytykuje za przekupstwo i niesprawiedliwe wyroki.
- Mędrcom uświadamia, że śmierci nie da się przechytrzyć, bowiem nawet wiedza nie daje nieśmiertelności.
- Nie zachował się oryginał tekstu, nie wiadomo kto i kiedy go napisał.
- Zakłada się, że powstał na początku XV wieku.
- Autor wzorował się na łacińskim wierszu z XII wieku „Dialogus mortis cum homine”
- Około 1463 roku nieznany kopista przepisał znaczną część utworu (poza zakończeniem).
- Polskie zakończenie uzupełniono na podstawie staroruskich przekładów z XVI wieku.
- W 2018 roku odnaleziono pełne polskie wydanie drukowane z 1542 roku.