Sat-Okh [Długie Pióro]
(właśc. Stanisław Supłatowicz, ps. „Kozak”)
(15 kwietnia 1920, Kanada – 3 lipca 2003, Gdańsk)
Pisarz, gawędziarz i artysta.
Indianin, syn Wysokiego Orła, wojennego wodza plemienia Shawnee, urodzony w dorzeczu rzeki Mackenzie w Kanadzie.
W 1936 roku wrócił wraz z matką do Polski.
Autor utworów o tematyce indiańskiej.
II wojna światowa zastała go w Radomiu, tam uczył się na tajnych kompletach.
Tam też go aresztowano (1940) i skazano na pobyt w Auschwitz, ale w czasie transportu udało mu się z innymi więźniami uciec (12 kwietnia 1942 roku w miejscowości Tunel).
Został żołnierzem Armii Krajowej (ps. Kozak), odważny, waleczny, wielokrotnie odznaczany. Po wojnie za przynależność do AK aresztowany.
Później zdobył wykształcenie i pływał przez wiele lat jako mechanik na statkach Polskich Linii Oceanicznych w tym na „MS Batory”.
Debiut to powieść biograficzna „Ziemia słonych skał” (1958).
Postrzegany jako pionier ruchu indianistów w Polsce.
W 2000 roku powstało w Borach Tucholskich muzeum biograficzne pisarza, a w Uniejowie jego imię nosi jedna z ulic.
Twórczość [wybrana]:
- „Biały mustang” (1959).
- „Powstanie człowieka” (1981),
- „Głos prerii” (1990).
- „Tajemnica Rzeki Bobrów” (1996).
- „Serce Chippewaya” (1999).
- „Walczący Lenapa” (2001).