Satyra

  1. Satyra – utwór ośmieszający i piętnujący ludzkie wady (ale nie konkretnych ludzi), przywary czy zjawiska życia społecznego.
  2. Wywodzi się z literatury antycznej.
  3. Ukształtowała się jako odrębny gatunek, który obejmował utwory ośmieszające i krytykujące ludzkie wady, obyczaje i zachowania.
  4. Wykorzystuje ironię, parodię, karykaturę, hiperbole, humor, sarkazm, szyderstwo, nonsens i deformacje.
  5. Ma charakter dydaktyczny, jest osobnym gatunkiem literackim, może też być obecna w innych gatunkach.
  6.  Ma też charakter retoryczno-publicystyczny, literackość jej przejawia się w artystycznym języku i stosowaniu fikcji literackiej.
  7. Może mieć postać monologu lub dialogu.
  8. Za mistrza  polskiej satyry uznaje się Ignacego Krasickiego (np. Żona modna, Do króla, Pijaństwo).