„Siłaczka” Stefana Żeromskiego [kompozycja]

  • Utwór zbudowany jest na zasadzie kontrastu.
  • Pisarz zestawił dwie odmienne postawy bohaterów.
  • Obarecki wyrzekł się wzniosłych ideałów (leczenia ubogich, szerzenia higieny, walki z wyzyskiem).
  • Przystosował się do środowiska, zapewniając sobie wygodne życie, którym wcześniej pogardzał.
  • Narrator nie potępi doktora ani go nie usprawiedliwia.
  • Ocenę pozostawia czytelnikowi.

  • Egoizm doktora przeciwstawiony został całkowitemu poświęceniu się Stasi.
  • Wyrzekła sie wszelkich wygód i radości życia podejmując pracę nauczycielki w „zapadłej” wsi na prowincji.
  • W samotności prowadziła swą twórczą pracę , uczyła dzieci i pisała podręcznik dla ludu.
  • W tej biednej wsi poświęcenie Bozowskiej poszło na marne.
  • Mieszkańcom wsi należało najpierw zapewnić godne warunki życia, minimum higieny, warunki do nauki i prawidłowego rozwoju.

  • Żeromski domaga się poprawy doli ludu po uwłaszczeniu.
  • Oskarża klasę wyższą, ze myśli tylko o zapewnieniu sobie dostatniego bytu.
  • Wskazuje na obojętność rządzących, mimo głoszonych haseł równości i oświaty dla ludu.
  • „Siłaczka” napisana w niewoli, pod koniec XIX wieku, porusza istotne problemy moralne, dotyczące np. wyboru drogi życiowej przez młodych ludzi.