Isaac Bashevis Singer
(21 listopada 1902, Leoncin pod Warszawą, Polska – 24 lipca 1991, Surfside, Floryda, USA)
Polski i amerykański dziennikarz i pisarz żydowski, tworzący głównie w języku jidysz.
Wychował się w chasydzkiej rodzinie rabinów.
Absolwent Warszawskiego Seminarium Rabinicznego.
Debiutował opowiadaniem na łamach warszawskiego czasopisma „Literarische Bletter” (1925), w którym pracował, zajmując się jednocześnie przekładami na język jidysz. Tłumaczył Manna, Hamsuna, Zweiga.
W 1935 roku, po opublikowaniu powieści „Szatan z Goraju”, wyjechał do USA, gdzie osiadł na stałe.
Kontynuował twórczość we języku jidysz, w 178 roku otrzymał Nagrodę Nobla.
Jego twórczość poświęcona jest niemal w całości społeczności żydowskiej, żyjącej głownie w Polsce. Płynące życie ukazuje z perspektywy mniejszości narodowej.
Bohaterami jego utworów są najczęściej ludzie znajdujący się w stanie wojny z własną tradycją, przeszłością i gotowymi wartościami.
W prozie jest jeszcze walka z Absolutem i nostalgia a utraconym światem uporządkowanych wartości.
Wydał m.in.:
- „Sztukmistrza z Lublina” 1960,
- „Niewolnika” 1962,
- „Dwór” 1967,
- „Spuściznę” 1963,
- „Wrogów” 1972,
- „Soszę” 1977.