Smoki były głównymi przedstawicielami sił zła. Te skrzydlate gady potrafiły ziać ogniem, były obdarzone inteligencją i znały ludzką mowę. Często posiadały lub strzegły rozmaitych skarbów, jednak nie korzystały ze swoich bogactw. Wolały spać lub siać spustoszenie, były mściwe i okrutne.
Smaug, główny „czarny charakter”, był wyjątkowo podłym przedsta-wicielem swojego gatunku. Pochodził ze Zwiędłych Wrzosowisk, rozciągają-cych się w pobliżu gór Ered Mithrin. Będąc jeszcze stosunkowo młodym smo-kiem, znęcony wieściami o bogactwie krasnoludów z Samotnej Góry, zaatako-wał ich siedzibę. Zdobył ją i wypędził dotychczasowych mieszkańców, zabija-jąc wielu spośród nich. Spustoszył całą okolicę i zniszczył sąsiednie miasto lu-dzi, Dale.
W swojej nowej siedzibie, Erebor, ze wszystkich krasnoludzkich skar-bów usypał wielki kopiec, na którym się wylegiwał. Przez następne sto sie-demdziesiąt jeden lat Smaug w spokoju cieszył się zagrabionymi bogactwami, dorastając i rosnąc w siłę. Spędzał czas najczęściej na wylegiwaniu się na kopcu, lecz spał czujnie, gotów zabić każdego, kto zbliżył się do jego skarbu. Było to miejsce godne dla smoka.
„[…] ma przed oczami wielką, najniższą pieczarę, może loch wię-zienny dawnej siedziby krasnoludów, wyżłobiony u samych korze-ni Góry. Jest tak ciemno, że można tylko zgadywać rozmiary ob-szernej piwnicy[…] na najbliższych ścianach niewyraźnie majaczą-cych w mroku wisiały zbroje, hełmy, topory, miecze, dzidy; rzęda-mi stały wielkie dzbany i naczynia pełne nieodgadnionych skar-bów”.
Był olbrzymim, czerwonozłocistym smokiem. Jego długi, baldy brzuch oprószony był drogimi kamieniami i okruchami złota, które wbiły mu się w skórę od stałego wylegiwania się na łożu bogactw.
Z paszczy wydobywały się kłęby dymu, gotowe zamienić się w gorące pło-mienie przy grożącym mu niebezpieczeństwie. Miał ostre kły i pazury, oraz czuły węch. Posiadał twarde łuski, jednak w okolicy serca pozostał spory płat nagiej skóry co było dla smoka śmiertelnie niebezpieczne. Umiał mówić i znał język „westron”, a jego głos i wzrok miały moc omamiania innych osób.
Smaug miał złe, nikczemne serce, liczyły się dla niego tylko złoto i nieskoń-czone bogactwa. Uwielbiał zagadki, zawsze spędzał dużo czasu na ich rozwiązywa-nie. Jego słabością była miłość do wszelakich skarbów, a jego słabym punktem nieo-pancerzone miejsce na brzuchu.
Smaug był przebiegłym, mądrym i chciwym smokiem. Nazywano go również Smaugiem Złotym; Smaugiem Groźnym; Smaugiem, pierwsza i najgorsza plaga świata; Smaugiem potężnym.Zginął trafiony strzałą. Śmiertelnie raniony runął na Esgaroth, całkowicie niszcząc miasto i wpadając w toń Długiego Jeziora.
Autor: Katarzyna, Wiktoria
