Akcja powieści rozgrywa się między dwoma wydarzeniami każdego człowieka – datą urodzin bohatera, Michała Topornego w 1914 roku oraz datą jego nagłej śmierci w 1964 roku. obrębie tych dat miały miejsce następujące „życiowe kamienie milowe” (I – życie na wsi, II – życie w mieście):
- Dzieciństwo i dorosłe życie na wsi, gospodarzenie na roli po śmierci rodziców, małżeństwo z wiejską dziewczyną Marią, urodziny syna Staszka, odejście z domu w 1950 roku.
- Rodzinny dom Michała, życie i obyczaje wsi: budowa nowej szopy z pomocą stryja Michała, praca w ogrodzie,, w polu, codzienna troska o gospodarstwo i byt.
- Nawiązanie kontaktu z dawnym profesorem z gimnazjum, w którym Michał uczył sie 2 lata, dopóki wuj Alojz z Francji opłacał jego naukę.
- Konieczność przerwania nauki z powodu braku funduszy.
- Okres tajnego nauczania w czasie wojny, agitacja nauczyciela, stopniowe uświadomienie klasowe.
- Bojka z sąsiadem o zniszczone przez krowę buraki, czas zniechęcenia, kolejnych zwątpień i nadziei w oczekiwaniu na zmianę trybu życia.
- Przejście frontu i nowa sytuacja we wsi, ucieczka dziedzica, upokorzenie właściciela dworu, który aby ocalić życie musiał na rozkaz nowej władzy wąchać własną trzcinkę bambusową i całować nowi wiejskiego dziada (bo tak dokonywała się rzekoma sprawiedliwość dziejowa losu).
- Zajmowanie przez fornali pałacu dziedzica, lęk i niepewność, a także chęć odwetu i okrucieństwo (Kinol kopie i dusi butem zbłąkanego pieska).
- Parcelacja gruntów, przydział działek gospodarzom przyczyną najbiedniejszego chłopa, ktory „żarł ziemię jak wieprz”.
- Droga Michała do szpitala w mieście z chorym człowiekiem.
- Zgłoszenie się Michała do „uproszczonego” egzaminu dojrzałości.
- Odejście ze wsi, studia na Politechnice, konieczność odrabiania nocą zaległości w nauce, rozmyślania o wsi, opuszczonym gospodarstwie, ziemi, zonie i synu.
- Powroty na wieś w czasie ferii (topienie szczeniąt).
- Rozmowy z kolegą o przyszłości, kolejne zmiany w świadomości Michała, spotkanie z Wiesławą, powolne oddalanie się Michała od „wiejskich korzeni”.
- „Oblekanie się” w nową miejską skórę, zmiany obyczaju i codziennego trybu życia, poznanie nowych zwyczajów towarzyskich, dystans w kontaktach z innymi ludźmi, samokontrola swego wyglądu w lustrze.
- Metamorfoza Michała z prostolinijnego chłopa w eleganta i „lwa salonowego”, romans z Wiesławą.
- Pożegnanie z rodzinną wsią, ostatni pobyt Michała w domu rodzinnym po skaleczeniu ręki przez Marię, rozmowa z żoną, „rachunek sumienia”, przyznanie się do zdrady ponowną krzywdą wyrządzoną Marii, pozostawienie jej bez pomocy w pracach gospodarskich.
- Nienawistne spojrzenia syna, obojętność bliskich.
- Rozmowa z dawnym wiejskim nauczycielem. próba maskowania się poprzez używanie w rozmowie wyrazów gwarowych jako świadectwo swojskości.
- Nauka nauczyciela na temat sumienia człowieka i uczciwości jako wyraz pewnego rodzaju krytyki Michała i jego postępowania.
- Brak akceptacji mieszkańców wsi dla miejskiego trybu życia Michała.
- Odjazd ze wsi bez pożegnania bliski dowodem zerwania dotychczasowych więzi z rodzinnym środowiskiem i moralnością, wyznawanymi wartościami.
- Nowe życie w mieście, nowa rodzina, oczekiwanie w mieszkaniu dr Jarzeckiego na przyjście na świat dziecka Wiesławy, miejskiej zony Topornego.
- Spacery w parku z Wiesławą i synkiem Jurkiem, nowi znajomi, goście.
- Zainteresowanie się dorastającym synem Staszkiem, jego przyjazd ze wsi ma naukę w mieście, poznanie drugiej rodziny ojca, przeżycia chłopca.
- Mozolne wspinanie się inż. Topornego po szczeblach kariery w Górniczym Zjednoczeniu.
- Zyskanie opinii człowieka „fanatycznie pracującego, bezwzględnego i niekoleżeńskiego”.
- Praca, przyjazd delegacji ze wsi, urzędowy charakter kontaktów inż. Michała z przedstawicielami rodzinnej wsi, przybyłych w sprawie wyrębu lasu koło kamieniołomu.
- Odmowna decyzja przekazana w sposób obojętny i sztywny, w przykry sposób odebrana przez zawiedzionych członków delegacji powracających na wieś z poczuciem krzywdy i zniewagi wyrządzonej przez „swojego” człowieka.
- Wyrąb lasu wokół kamieniołomu na polecenie Michała, mimo innych możliwości, śmierć mechanika zabitego przez właściciela sosnowego lasu, pogoń za zabójcą, kolejna śmierć ściganego chłopa, który rzuca się w przepaść i wygląda jak „lecący ptak” (związek z tytułem utworu).
- Przyjaźń Staszka z małym Jurkiem, spotkanie chłopców w nowym mieszkaniu Michała.
- Obserwacje ukradkowe chłopaka przez Marię w czasie odwiedzin syna na stancji.
- Dziecinny wózek drabiniasty zrobiony w prezencie przez Staszka dla Jurka, symbolem życia i pracy ludzi ze wsi, ich „własnych korzeni”.
- Życie małżeńskie Michała i Wiesławy, narastająca niechęć kobiety do męża i jego pochodzenia.
- Sympatia Wiesławy do młodego inżyniera na przekór Michałowi, by zaspokoić własny kaprys znudzonej, pragnącej zainteresowania żony.
- Starania Michała o stanowisko dyrektora naczelnego Zjednoczenia, pragnienie osiągnięcia szczytu kariery zawodowej i zaimponowania żonie.
- uroczyste przyjęcia gości w celu pozyskania poparcia znajomych.
- Konflikt Michała z młodszym kolega inżynierem umizgującym się do jego żony, uderzenie w twarz przeciwnika po jego prowokacyjnym zachowaniu.
- Pogardliwa wypowiedź pod adresem Michała „inteligencji nie zastąpi się pięścią” jako aluzja do jego obyczajów i wiejskiego pochodzenia.
- Życiowy sukces idący w parze z kryzysem wewnętrznym bohatera, uzyskanie upragnionego stanowiska powodem dumy i radości Topornego.
- Wewnętrzne załamanie, żal i wstyd Michała po odejściu Wiesławy i porzucenia go dla przygodnego romansu.
- Utrata drugiej rodziny, tym razem z winy żony Michała.
- Wizyta nauczyciela i jego surowa ocena postępowania Michała, oskarżenie o odejście od ideałów.
- Szczyt kariery, marny upadek, wyjazd Michała na kontrolę przebiegu pracy w kamieniołomach.
- Odwiedziny pustego, rodzinnego domu, zrujnowanego w rzeczywistości i w sercu Michała (powrót do wspomnień).
- Wypadek czy akt zemsty, nagła śmierć Michała w kamieniołomach.
- Upadł (runal) jak „lecący w dół jastrząb”.