- Cykl miniatur dramatycznych, humoresek Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego.
- W sumie jest to 160 utworów, które powstały na przestrzeni lat 1946-1950 i drukowane były w „Przekroju”.
- Autor wykorzystał groteskę, absurdalny, makabryczny humor, grę słów, parodię, pastisz, komizm słowny i sytuacyjny, który mieszał z tragizmem.
- Pisał prostym, prozaicznym językiem, stosował kolokwializmy, precyzyjne opisy, puenty, wyrażał się w sposób naturalny i prosty.
- Stosował takie formy podawcze, jak: monolog, dialog, skecz, piosenka.
- Utwory pisane wiele lat temu poruszają sprawy uniwersalne, ponadczasowe.
- Obrazują absurdy i nonsensy, autor kpi z inteligencji i mieszczaństwa, ośmiesza ludzkie wady, zachowania, konwencje literackie i teatralne.
- Znaczące są tytuły i didaskalia, które współtworzą przedstawiane miniscenki.
- Wśród bohaterów występują m. in. Alojzy Gżegżółka, profesor Bączyński, Fafik, Osiołek, Piekielny Piotruś, Hermenegilda Kociubińska.
- Znane utwory tego cyklu to „Żarłoczna Ewa”, „Dwaj Polacy, „Osioł i jego cień”, „Idiota”.