Tischner Józef

Józef Tischner 

(1931-2000)

Wybitny filozof, eseista, publicysta i kapłan, używał pseudonimów  „Wawrzek Chowaniec”, „Molinista”, „Józek Szkolny”, „Jegomość Józek” .

Urodził się na Podhalu i całe życie był związany z tym regionem, pełnił funkcję kapelana Związku Podhalan, organizował msze pod Turbaczem. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, krakowskim Seminarium Duchownym (święcenia duchowne w 1955 roku), Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie i na UJ.

Był proboszczem, katechetą, a także wykładowcą filozofii Papieskiego Wydziału Teologicznego w Krakowie, kierownikiem Katedry Filozofii Człowieka. Pracował w „Tygodniku Powszechnym” i „Znaku”.

Nagradzany za szerzenie tolerancji i działalność na rzecz pojednania Polaków  Orderem Orła Białego w 1999 roku.

Główne dzieła w jego dorobku to:

  • „Świat ludzkiej nadziei” 1975,
  • „Etyka solidarności” 1981,
  • „Filozofia dramatu” 1990,
  • „Nieszczęsny dar wolności” 1993,
  • „Jak żyć” 1994,
  • „Historia filozofii po góralsku” 1997,
  • „Spór o istnienie człowieka”1998,
  • „Ksiądz na manowcach” 1999,
  • „Myśli wyszukane” 2000.

Niezwykły człowiek, kapłan i myśliciel.