Lew Nikołajewicz Tołstoj
(9 września 1828, Jasna Polana, Rosja – 20 listopada 1910, Rosja)
Hrabia, myśliciel, moralista i wielki pisarz, jeden najwybitniejszych przedstawicieli realizmu w literaturze europejskiej, pod koniec własnego życia, w efekcie własnego wyboru, żył jak chłop.
Studiował na Uniwersytecie Kazańskim (orientalistyka i prawo).
Cieszył się rzadko spotykanym już za życia uznaniem i szacunkiem współczesnych.Twórca wielkich powieści realistycznych.
Dożył czasów, gdy filozofię przez niego głoszoną otoczono kultem. Jego poglądy społeczno-filozoficzne nazywa się „chrześcijańskim anarchizmem”. Wielką wagę przywiązywał do chrześcijańskiej zasady nieodpowiadania przemocą na przemoc i moralnego samodoskonalenia.
Ojciec 13 dzieci (4 córki, 9 synów).
Nominowany do Nagrody Nobla (niestety, nie otrzymał jej).
Debiutował powieścią „Dzieciństwo” (1852).
Twórczość (wybrane utwory):
- „Dzieciństwo” (1852),
- „Kozacy” (1862),
- „Wojna i pokój” (1869),
- „Anna Karenina” (1877),
- „Zmartwychwstanie” (1899),
- „Hadźi Murat” (1904, wydanie 1912),
- „Za co?” (1909).