„Upadek pierwszych ludzi”

Opowieść pochodzi z Księgi Rodzaju Starego Testamentu. Bóg stworzył świat, w którym panowało jedynie dobro, a pierwsi ludzie Adam i Ewa żyli w biblijnym raju (Edenie) bez żadnych problemów, cierpienia i trosk. Pokazał im rosnące w sadzie drzewo poznania dobra i zła, zakazał tez spożywać z niego owoców.

Niestety, zarówno Ewa i Adam, nie zachowali ostrożności i dali się skusić szatanowi, zjadając zakazany owoc. Po tym uświadomili sobie, że są nadzy.  W trakcie rozmowy winowajcy próbowali wzajemnie się obwiniać. Bóg za nieposłuszeństwo i grzech pierworodny ukarał ich wygnaniem z raju, przepowiedział również, że doświadczą zła, cierpienia i śmierci. Okazało się, że kobieta będzie rodzić w bólu dzieci, a mężczyzna będzie musiał ciężko pracować, uprawiając  w znoju ziemię, do czas, aż do niej nie wróci (poprzez śmierć). Rozmowę zakończyły słowa: Prochem jesteś i w proch się obrócisz!

Kiedy  ludzie opuścili Eden Bóg postawił cherubinów  na straży drzewa dającego nieśmiertelność.