Jules (Juliusz) Verne
(8 lutego 1828, Nantes, Francja – 24 marca 1905, Amiens, Francja)
Francuski pisarz, dramaturg i działacz społeczny.
Studiował prawo w Paryżu, nie wrócił jednak do kancelarii prawniczej ojca.
Początkowo pracował jako sekretarz teatru i agent giełdowy, dokształcając się jednocześnie w naukach przyrodniczych.
Uznawany za ojca fantastyki naukowej (opartej na podstawach naukowych).
Verne pisał powieści dla młodzieżowego czasopisma, założonego przez J. Hetzela.
Książka „Pięć tygodni w balonie” zainicjowała obejmujący kilkadziesiąt tytułów cykl „Niezwykłe podróże”, nagrodzony w 1872 roku przez Akademię Francuską.
Przez dwadzieścia lat musiał, zobowiązany umową, dostarczać wydawcy po dwa tomy rocznie.
Dzięki twórczej fantazji pisarza czytelnicy prowadzeni byli z bieguna („Przygody kapitana Hatterasa”, 1866) w głąb ziemi („Powrót do wnętrza ziemi, 1884) i w przestrzeń kosmiczną („Wokół księżyca, 1870).
Fantastycznonaukowe powieści były dla ludzi tamtej epoki przeglądem hipotez i wynalazków, nad którymi własnie pracowano.
Uwieńczeniem twórczości Verne’a stała się trylogia:
- „Dzieci kapitana Granta” (1868),
- „20 000 mil podmorskiej żeglugi” (1869=1870),
- „Tajemnicza wyspa” (1875).
Powszechnie uważany za jednego z protoplastów fantastyki naukowej.
Verne to także autor powieści przygodowych, m. in.
- „Dwa lata wakacji” ,
- „Gwiazda południa”,
- „Piętnastoletni kapitan”.
Z początkiem 1873 roku zaczęła się ukazywać w odcinkach powieść „W 80 dni dookoła świata”, która wywołała wiele emocji u czytelników. Powieść sfilmowano, wystawiano na deskach teatru, a także stworzono na jej podstawie grę towarzyską.
Verne to od 1870 Kawaler, a od 1892 Oficer Orderu Legii Honorowej.