„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego [naturalizm w dramacie]

  • Ujawnia się w scenografii poprzez zastąpienie umownych dekoracji i kostiumów charakterystycznych dla dramatu realistycznego autentycznymi rekwizytami, strojami i przedmiotami (co zaznaczone jest w didaskaliach).
  • Oznacza to także odejście od klasycznej akcji na rzecz sekwencji epizodów (tzw. „kromek życia, strzępów życia”).
  • Rozmowy postaci zostają maksymalnie zbliżone do mowy potocznej.
  • Wprowadzane są elementy gwary i kolokwializmy (nieraz nawet wulgaryzmy) oraz anakoluty (niedbałe, niepoprawne konstrukcje zdaniowe).