Utwór Macieja Służały ( twórcy zespołu „Krążel”, piosenkarza, preferującego piosenkę turystyczną i poezję śpiewaną, grającego na gitarze klasycznej i fletni Pana) , z motywem domu, który wielokrotnie się powtarza w jego muzycznej twórczości. Ta piosenka była nagradzana kilkakrotnie, aktualna ze względu na 100. lecie odzyskania niepodległości przez Polskę. Temat zawsze aktualny, każdy bowiem ma swoją Itakę, dom, do którego zawsze może wrócić. Utwór pochodzi z 1988 roku, ale nie traci nic na swej popularności.
Gdzieś między wschodem a zachodem myśli
Przy zakurzonej pięciolinii drogi
Gdzie czas uwiązł w pajęczynie liści
Stoi dom jak klucz wiolinowy
Zzieleniałe ze starości ściany
Dach zwalony pod ciężarem wichrów
W pustych oknach w porzuconym dzbanie
Szary kurz doczekać chce świtu
Czy pamiętasz stary domu swoją młodość
Siekierami cieśli ściany wyrzeźbione
Czy pamiętasz jeszcze radość daną ludziom
Co uciekli się pod twą obronę
Przed stu laty gdy wzniesiono cię na chwałę
Gdy ozdobą byłeś wszystkim innym domom
Bujna grzywa twego słomianego dachu
Wskazywała wędrującym dalszą drogę
Twoje wnętrza rozbrzmiewały ludzkim gwarem
Przeżywałeś ludzkie troski ludzką radość
I największym jaki złożyć mogłeś darem
Był twój chłód w upale twoje ciepło zimą
Może kiedyś gdy włóczęgą utrudzony
Kiedy lata zażądają odpoczynku
Znajdę cień twój rozciągnięty w poprzek drogi
I usiądę by odpocząć na twej przyzbie
Może noc namówi mnie bym został dłużej
A ty przyjmiesz mnie gościnnie w swoich progach
I zamieszkam z tobą tak jak kiedyś ludzie
I zostanę i nie pójdę w dalszą drogę
I przeżyjesz stary domu drugą młodość
I ożyją znowuż ściany wyrzeźbione
I jak dawniej dawać będziesz radość ludziom
Co uciekną się pod twą obronę