„Wilczki” Ignacego Krasickiego

  • Bajka przedstawia historię małych wilczków kłócących się o swą urodę.
  • Kiedy matka polująca w pobliżu usłyszała kłótnie natychmiast wróciła do dzieci i udzieliła im reprymendy.
  • Wyjaśnia, że hałas mógł przywołać myśliwych, który zabiłby ich, a piękno ich skór oceniłby kuśnierz, szyjący futra.
  • Mae wilczki nie ucierpiały, ale ich zachowanie mogło doprowadzić do nieszczęścia.

Morał bajki:

  • Gdzie dwóch się bije, trzeci korzysta.
  • Nie należy się przechwalać, bo takie postępowanie może doprowadzić do kłopotów.

Pstry jeden, czarny drugi, a bury najmniejszy,
Trzy wilczki wadziły się, który z nich piękniejszy.
Mówił pierwszy: „Ja rzadki!”
Mówił drugi: „Ja gładki!”
Mówił trzeci: „Ja taki jak i pani matka!”
Trwała zwadka.
Wtem wilczyca nadbiegła,
Gdy w niezgodzie postrzegła:
„Cóż to – rzecze – same w lesie
Wadzicie się!”
Więc one w powieść, jak się rzecz działa.
Gdy wysłuchała:
„Idzie tu wam o skórę – rzekła – miłe dzieci,
Która zdobi, która szpeci.
Nasłuchałam się tego już to razy kilka,
Nie przystoi to na wilka
Wcale.
Ale
Jak będziecie tak w kupie
Dysputować się, głupie,
Wiecie, kto nie zbłądzi?
Oto strzelec was pozwie, a kusznierz osądzi”.