Witkiewicz Stanisław Ignacy

Stanisław Ignacy Witkiewicz

(ps. Witkacy)

(24 lutego 1885 , Warszawa – 18 września 1939, Jeziory)

Prozaik, dramaturg, filozof, malarz, fotograf, teoretyk sztuki.

Syn Stanisława, malarza i krytyka.

Dzieciństwo spędził w Zakopanem.

Przejawiał nieprzeciętne zdolności artystyczne.

Studiował w ASP w Krakowie.

Był wyrazistą i oryginalną postacią świata artystycznego.

Niejednokrotnie uczestniczył w skandalach towarzyskich.

Tworzył dramaty, powieści, teorie filozoficzne i historiozoficzne oraz estetyczne. Był także malarzem.

Uważał, że polska sztuka powinna odejść od klasycznych wzorców i realizować ideę Czystej Formy.

Według tej koncepcji treść dzieła ma niewielkie znaczenie, a znaczącym składnikiem staje sie forma, której zadanie polega na wstrząśnięciu odbiorcą i zmuszeniu go do głębszych przeżyć.

Autor:

  • „W małym dworku” 1921,
  • „Matki” 1924,
  • „Pożegnania jesieni”, 1927,
  • „Nienasycenia” 1930.

Twórca teorii Czystej Formy i własnej koncepcji filozoficznej, łaczył psychologizm z filozofią i historiozofią.

Popełnił samobójstwo na wieść o wkroczeniu wojsk sowieckich do Polski, na Polesiu, podczas ucieczki wojennej.