- Poeta w mistrzowski sposób opisał zachód słońca.
- Ukazał przyrodę uosobioną, dynamiczną i barwną.
- Fragment liczy trzynaście wersów trzynastosylabowych.
- Występują rymy mające układ parzysty.
- Za pomocą słów, przy wykorzystaniu różnych środków artystycznych powstał obraz zachodu słońca.
- Poeta wykorzystał wiele epitetów w celu podkreślenia plastyczności i barwności obrazu (np. chmurki lekkie).
- Zastosował również porównania (np. obłok na kształt rąbkowych firanek).
- Są także personifikacje (np. słońce spuściło głowę), które dynamizują opis.
Słońce już gasło, wieczór był ciepły i cichy,
Okrąg niebios gdzieniegdzie chmurkami zasłany,
U góry błękitnawy, na zachód różany;
Chmurki wróżą pogodę, lekkie i świecące,
Tam jako trzody owiec na murawie śpiące,
Ówdzie nieco drobniejsze, jak stada cyranek.
Na zachód obłok na kształt rąbkowych firanek,
Przejrzysty, sfałdowany, po wierzchu perłowy,
Po brzegach pozłacany, w głębi purpurowy,
Jeszcze blaskiem zachodu tlił się i rozżarzał,
Aż powoli pożółkniał, zbladnął i poszarzał:
Słońce spuściło głowę, obłok zasunęło
I raz ciepłym powiewem westchnąwszy – usnęło.