Żaden człowiek siły swojej nie zna, póki jej z siebie nie dobędzie [refleksje nad literackimi przykładami heroizmu, plan]

I ZAWIĄZANIE:
O naszej nieznajomości samych siebie, czyli „tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono”. Psychologiczne aspekty buntu, odporności psychicznej, desperackiej odwagi.
II ROZWINIĘCIE:

 

  • Heroizm jednostkowy (bohaterowie „wielcy” i „mali”):
    – W. Szymborska – „Ludwika Wawrzyńska”
    – A. Mickiewicz – „Reduta Ordona”
    – M. Wańkowicz – „Szkice spod Monte Cassino”
    – A. Mickiewicz – „Konrad Wallenrod”
  • „Jest taka cierpienia granica, za którą się uśmiech pogodny zaczyna” – mechanizmy obrony przed zniewoleniem.
    – G. Orwell – „Rok 1984” (heroiczna lecz przegrana walka Smitha o wyzwolenie spod kontroli Wielkiego Brata)
    – G. Herling-Grudziński – „Inny świat” (przykład starego Czeczeńca i „generalskiej doczki” – jako opozycja)
    – A. Kamiński – „Kamienie na szaniec”
  • Człowiek – istota skazana na „wieczne bojowanie – byt nasz podniebny” (walka z pokusami):
    – M. Sęp-Szarzyński – „Sonety”
    – W. Szekspir – „Makbet”
    III ZAKOŃCZENIE:
    Miarą wielkości człowieka jest pomyślne przejście próby, nobilitująca go walka z własną słabością, godne zachowanie w trudnej moralnie chwili. Niestety, nasze możliwości, opory, heroizm, reakcje leżą nie w sferze gdybań – „zrobiłabym tak…” lecz są kwestią konkretnego zachowania.
    [PG]