Zdania podrzędne, wyrażające cel czynności zdania nadrzędnego , odpowiadają na pytania: po co? w jakim celu?
Łączą się ze zdaniami nadrzędnymi za pomocą spójników: „by”, „aby”, „żeby”, „ażeby”, „byle”.
Orzeczenie może mieć w nich postać formy osobowej czasu przeszłego lub bezokolicznika.
Przy tożsamości podmiotu obu zdań możliwe jest użycie tylko bezokolicznika:
- Mama wysłała córkę do sklepu, żeby jej kupiła mąkę.
- Mama poszła do sklepu, żeby kupić papierosy.
- Pojedziemy pociągiem, aby oszczędzić paliwo.
- Biegłam co sił, byle zdążyć na lekcje do szkoły.
Formę bezokolicznika mają również zdania podrzędne, zależne od bezpodmiotowych:
- Trzeba mieć cierpliwość, żeby uczyć dzieci.