„Żeglarz” Jerzego Szaniawskiego

  • Dramat z 1925 roku, kiedy po raz pierwszy został wystawiony.
  • Opublikowany w 1930 razem z e sztukami „ptak”, „Adwokat i róże”.
  • Trzyaktówka, która ilustruje powstawanie mitów w społeczeństwie.
  • Pokazuje, że legenda bywa ważniejsza niż prawda historyczna.
  • Stanowi  potwierdzenie, że społeczeństwo potrzebuje bohaterów, szuka wzorów do naśladowania.
  • Mit potrafi jednoczyć ludzi, staje się powodem do dumy.
  • Zabija szarość egzystencji, zaspokaja tęsknotę za ideałami.

Treść w zarysie:

  • Przygotowania do obchodów 50. rocznicy bohaterskiej śmierci Kapitana Nuta.
  • Przypomnienie, że nie oddał statku w ręce wroga, podpalił go więc i zginął.
  • Duma mieszkańców z takiego rodaka, wywodzącego się z ich miejscowości.
  • Zamówienie pomnika u młodego rzeźbiarza.
  • Wielkie dzieło Rektora na temat bohatera.
  • Praca młodego historyka Jana poszukującego informacji i pamiątek po bohaterze.
  • Przedstawienie notablom  (Rektor, Przewodniczący, Admirał) informacji odmiennych od legendy.
  • Sylwetka bohatera: przeciętny marynarz, nadużywający alkoholu, niezbyt przystojny, o krępej posturze, zdolny do przemocy wobec kobiety, nie zginął bohatersko, ale uciekł z płonącego okrętu.
  • Zapowiedź Jana dotycząca ogłoszenia prawdy.
  • Zabiegi uniemożliwiające mu takie działanie.
  • Niezwykłe koligacje rodzinne Jana, obietnica spadku.
  • Spotkanie w winiarni Doktorowej, obserwacja uroczystości.