Powierzchnia wydarzeń rozgrywających się w utworze lirycznym, epickim lub dramatycznym. Każdy utwór literacki ma jakąś przestrzeń, która może być rozumiana dosłownie (zwłaszcza w utworach epickich) jako powierzchniowa rozpiętość zdarzeń fabularnych, bądź (zwłaszcza w przypadku utworów […]
Grupa literacka prozaików. Zorganizowana z inicjatywy Heleny Boguszewskiej (1886-1978) i Jerzego Kornackiego (1908-1981). Działała w Warszawie i Lwowie, w latach 1933-1937. Jej przedstawiciele wysuwali hasła sztuki uspołecznionej. Opowiadali się za tzw. „prawdą społeczna”. Występowali we […]
Pokolenie twórców, które debiutowało na przełomie lat 40. i 50. XX wieku. Głosiło i realizowało hasła realizmu socjalistycznego. Pokolenie to około 1956 roku ustąpiło miejsca pokoleniu „Współczesności. Przedstawiciele: Andrzej Braun (1923-2008), Tadeusz Konwicki (1926-2015), Witold […]
Moniuszko był to muzykant, który zoperował Halkę.
Świnie ryły ziemie, bo ślimak nie miał czasu.
Ręce precz od zielonych świateł.
Kibel to ma przesrane.
Utwory pisane prozą, często posiadające elementy fabuły, z reguły tak silnie nasycone słownictwem emocjonalnym, poetyckim, że sprawiają wrażenie zjawiska pośredniego między proza a wierszem. Prozą poetycką może być napisany cały utwór, może też pojawiać się […]
Określona koncepcja uprawiania literatury pięknej, będąca dziełem: grupy literackiej, pojedynczego pisarza, przedstawicieli prądu literackiego. Zazwyczaj program literacki ma charakter manifestu literackiego. Może być to także zwykła wypowiedź publicystyczna wyposażona w szereg teoretycznych postulatów literackich.
Nimfa efeska. Towarzyszka łowów Artemidy, której przysięgła dochować dziewictwa. Z woli Afrodyty zapałała jednak miłością do myśliwego Eutynikosa. Za złamanie przysięgi, rozgniewana Artemida, zamieniła ją wówczas w źródło zwane Styks, które odtąd służyło za miejsce […]
Copyright © 2024 | MH Magazine WordPress Theme by MH Themes
