Wiersz przedstawia rozmowę dorosłego człowieka z chłopcem, na co wskazują słowa „tyś po prostu fajny jest chłopaczek”.
Dorosły uczy chłopca, jak należy korzystać z telewizora.
Podkreśla siłę fantazji, wyobraźni i możliwość dostrzegania rzeczy niezwykłych w otaczającym świecie.
Dzięki temu można dostrzec niezwykłość rzeczy.
Jak nazwał ją poeta jest doskonałym „oknem na świat”.
Wyobraźnię nazywa „czarodziejką zwykłych rzeczy”.
Dorosły, podmiot liryczny wskazuje zasady korzystania z telewizora:
- należy wybierać programy, które uczą lub bawią,
- powinny być odpowiednie do wieku,
- nie powinno się spędzać całego dnia przed telewizorem,
- należy rozwijać własną fantazję, a nie bezmyślnie patrzeć w ekran.
- Wiersz składa się z 3 strof różnej długości.
- Ma więc nieregularną budowę
- Poeta zastosował różne układy rymów.
- Wiersz dzięki takim zabiegom przypomina swobodną rozmowę.
Telewizor
Z telewizorem trzeba rozważnie,
Wybierać to, co naprawdę uczy.
Albo to, co śmieszy.
Masz bowiem w sobie własny ekran: wyobraźnię,
I ją to właśnie uczyń
Czarodziejką zwykłych rzeczy.
Dzbanek na stole, co światłami pryska,
Autobus w deszczu, lśniący niby okoń,
Smuga, którą zwełnia w niebie odrzutowiec…
To są również filmy, dziwne widowiska,
Naciesz nimi oko,
Innym to powiedz.
Jedni cię obśmieją: Sam widziałem… eee tam”.
Inni się zadziwią: „On chyba poeta”.
A tyś po prostu fajny jest chłopaczek,
Co lubi trochę mądrzej niż inni popatrzeć.