- Wiersz z gatunku liryki refleksyjnej.
- Składa się z dwóch nieregularnych strof.
- Nie ma rymów, rytmu i znaków interpunkcyjnych.
- Tematem jest piękno i różnorodność świata.
- Sam tytuł jest sugestią o czym jest utwór.
- Poeta nawiązuje do tradycji pieśni dziękczynnych rodem z biblijnej Księgi Psalmów.
- Jest to cudowny świat stworzony przez Boga.
- Dzieli się na dwie części, pierwsza jest podziękowaniem za wszystko co dobre, za świat pełen różnorodności i kolorów.
- Część druga to obraz ludzi, którzy pragną rzeczywistości uporządkowanej, sztywnej, zaszufladkowanej w swym funkcjonowaniu.
- Nadawcą jest sam poeta, który dziękuje Bogu, robi to w 1 osobie („Dziękuję Ci”).
- Bóg w wierszu jest mądry i życzliwy, przyjacielski wobec człowieka i wszystkiego na ziemi.
- Jest mędrcem, który rozumie, że warunkiem piękna, harmonii i radości jest różnorodność.
- Wiersz wskazuje, że różnorodność jest ciekawsza, a dotyczy to świata wokół i samych ludzi.
- Każdy ma prawo do bycia innym, nie możemy go krytykować, poniżać czy wyśmiewać.
- Jest to wołanie o tolerancję, humanizm i szacunek do innych.
- Występują epitety (np. „wilcza jagoda”), przenośnie (np. „niestałość spełnia swe zadanie”), elipsa, będąca pominięciem części zdania, przypominająca skrót myślowy (np. „i ci co tak kochają że bronią błędów”).
Dziękuję Ci że nie jest wszystko tylko białe albo czarne
za to że krowy są łaciate
bladożółta trawka
kijanki od spodu oliwkowozielone
dzięcioły pstre z czerwoną plamą pod ogonem
pstrągi szaroniebieskie
brunatnofioletowa wilcza jagoda
złoto co się godzi z każdym kolorem i nie przyjmuje cienia
policzki piegowate
dzioby nie tylko krótkie albo długie
przecież gile mają grube a dudki krzywe
za to
że niestałość spełnia swe zadanie
i ci co tak kochają że bronią błędów
tylko my chcemy być wciąż albo albo
i jesteśmy w kratkę