- Wiersz z tomu „Narzędzie ze światła” (1958).
- Opisuje malarski charakter przedstawianych zdarzeń.
- Poeta łączy świt kwietniowy z narodzinami dziecka.
- Narracja pierwszoosobowa, podmiotem lirycznym jest mężczyzna, któremu urodziło się dziecko.
- Emanuje szczęściem i bardzo przeżywa narodziny potomka.
- Radość i wzruszenie rodziców maleństwa został pokazana w niezwykle subtelny sposób, poprzez porównanie do drzew tworzących „kołyskę przestrzeni”.
- Przyroda aktywnie włącza się w ten niezwykły akt „rozpowijania”, jak nazwał narodziny poeta.
- Jest to neologizm poetycki, korelujący doskonale ze zdrobnieniami „nagusieńkie niemowlątko”.
- Określa w ten sposób budzenie się nowego życia, podobnego do budzenia każdego nowego dnia.
- Kreacja świat ujawnia mistrzostwo pióra poety.
- Wiersz jest zbudowany z 2 strof, w każdej po 6 wersów.
- Występują rymy żeńskie.
