Achmatowa Anna

Achmatowa Anna

właściwe nazwisko Anna Andrejewna Gorienko

(23 czerwca 1889, Odessa, Ukraina –  5 marca 1966, Domodiedowo, Rosja)

 

Wybitna rosyjska poetka, zyskała miano rosyjskiej Safony, poetki miłości, pieśni i modlitwy.

W młodości związana z akmeizmem (kierunkiem postulującym obrazowość i pośredniość wypowiedzi lirycznej połączanej z ą literacką).

Debiut w 1912 roku tomikiem wierszy „Wieczór”.

Inspiracje czerpała z religii i malarstwa.

Po krytyce władz radzieckich (po rewolucji październikowe 1917 i w 1946 roku) skierowano ku niej ostrze krytyki, doznała wielu cierpień (pierwszy mąż został rozstrzelany, syn spędził w obozie pracy 14 lat, ona została wykluczona ze związku pisarzy).

Potępiano ją za niezależne poglądy, erotyzm, mistycyzm, pesymizm.

Zakazano druku jej utworów do 1958 roku.

Ceniona jest za obraz losów Rosjan po 1917 roku, tworzonych na podstawie relacji kobiet odwiedzających w więzieniach sowieckich swoich bliskich (ojców, mężów, synów).

Tworzyła prace na temat twórczości Aleksandra Puszkina.

Nominowana do nagrody Nobla w roku 1965.

Wybrana twórczość:

  • „Wieczór” 1912,
  • „Różaniec” 1914,
  • „Wojna i rok” 1917,
  • „Białe ptaki” 1917,
  • „Ziele przydrożne” 1921,
  • „Anno Domini MCMXXI” 1922,
  • „Z sześciu ksiąg” 1943,
  • „Wiersze” 1958,
  • „Wiersze 1909-1960”,
  • „Requiem” 1962,
  • „Poemat bez bohatera” 1962,
  • „Bieg czasu. Wiersze 1909–1965”, 1965.