Adonis [mitologia]

  • Syn króla Cypru Kinyrasa (lub Tejasa) i jego córki Myrry (lub Smyrny).
  • Poczęty w kazirodczym związku z własnym ojcem.
  • Kinyras  odkrywszy z przerażeniem kazirodztwo, chciał zabić podstępną córkę.
  • Bogowie z litości zamienili ją w drzewo lub krzew mirry.
  • W określonym czasie spod kory wydobył się chłopiec i zachwycił swoją urodą Afrodytę.
  • Wkrótce zachwyciła się nim Persefona i wzięła go na wychowanie.
  • Spór między boginiami był niezwykle zacięty.
  • O losie Adonisa rozstrzygnął Zeus lub muza Kaliope.
  • Adonis od tego czasu przebywał trzecią część roku w Podziemiu z Persefoną, a dwie trzecie na ziemi z Afrodytą.
  • Zazdrosny o Afrodytę Ares zesłał dzika, który śmiertelnie ranił Adonisa podczas łowów.
  • Wierzono, że z krwi Adonisa narodził się kwiat anemonu (fiołka), a róża zmieniła barwę z białej na czerwoną, bowiem zabarwiła ją krew Afrodyty, która biegnąc na pomoc Adonisowi zraniła się cierniem w nogę.
  • Mit zawiera motyw wegetacyjny : dziecko zrodzone z drzewa spędza zimę w Podziemiu, wiosną wraca na ziemię do Afrodyty – bogini miłości i wiosny.
  • Kult Adonisa upowszechnił się w Syrii, gdzie kobiety rokrocznie obchodziły Adonia, żałobne święto, ustanowione podobno przez samą Afrodytę.
  • Później czczono Adonisa także  w krajach śródziemnomorskich, np. w Grecji i Etrurii.

Według Słownika szkolnego – Mitologia grecka i rzymska, Stanisława Stabryły.