Agresja i przemoc w języku

  • Dziś obserwujemy nasilenie tego zjawiska.
  • Skłócone, podzielone społeczeństwo nie potrafi  porozumieć się, znaleźć platformy do dyskusji.
  • Mamy więc mnóstwo hejtu, obrazy i wulgaryzmów  w przestrzeni publicznej.
  • Najbezpieczniej hejterzy czują się w przestrzeni wirtualnej, wydaje się im bowiem, że są zupełnie anonimowi (jakże mylne stanowisko!).
  • Akty agresji językowej są podobne do agresji fizycznej), niekiedy ją poprzedzają.
  • Zagadnieniami tymi zajmuje się pragmatyka językowa.

  • Agresja i przemoc językowa przybiera bardzo zróżnicowane formy.
  • Najczęściej obserwujemy:
    • wulgaryzmy i inne określenia poniżające, pogardliwe, uwłaczające odbiorcy,
    • okazywanie negatywnych uczuć wobec innych,
    •  nieumiejętność polemik, łamanie reguł dyskusji (przerywanie, wyśmiewanie), jawna niechęć okazywana drugiej osobie,
    •  brak przestrzegania kultury języka i reguł estetyki (stosowanie wyrazów postrzeganych jako obraźliwe i wulgarne),
    •  odpowiadanie nie na te pytania, które stanowią sens dyskusji,
    • ataki na dyskutanta, a nie jego poglądy (np. wytykanie niepełnosprawności).
  • Słowa powinny informować, pocieszać, uspokajać.
  • Te pełne agresji denerwują, upokarzają i krzywdzą.
  • Są też dowodem braków w wychowaniu osób je stosujących.