Adam Bahdaj
(pseudonim Dominik Damian, Jan Kot)
(ur. 2 stycznia 1918- zm. 7 maja 1985)
Pisarz, prozaik, tłumacz z języka węgierskiego, dziennikarz, autor znany przede wszystkim z książek dla dzieci i młodzieży. Urodził się w Zakopanem i tam spędził dzieciństwo, zmarł w Warszawie. Studiował prawo na UJ w Krakowie i SGH w Warszawie.
Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 roku, w okupacji był kurierem tatrzańskim, później przez pewien czas przebywał na Węgrzech, organizując ruch oporu wśród węgierskiej Polonii, w 1944 roku aresztowany przez gestapo.
Po wojnie mieszkał w Polsce i pracował jako dziennikarz, a od 1950 roku poświęcił się pisarstwu. Debiutował tomem poezji „Iskry spod młota”. Pisał powieści dla dorosłych, wplatając w nie wątki autobiograficzne i wojenne, ale ogromną popularność przyniosły mu powieści dla młodzieży. Najbardziej znane z nich to:
- „Do przerwy o:1” (1957),
- „Wakacje z duchami” (1962),
- „Uwaga! Czarny parasol” (1963),
- „Podróż za jeden uśmiech” (1964),
- „Piraci z Wysp Śpiewających” (1965),
- „Kapelusz za sto tysięcy” (1966),
- „Stawiam na Tolka Banana” (1967),
- „Czarne sombrero” (1970),
- „Gdzie twój dom, Telemachu” (1982)
- „Tańczący słoń” (1987),
Wszystkie młodzieżowe utwory trafiły do młodzieży całego świata, bowiem tłumaczono je na wiele języków, doczekały się również ekranizacji.
Spośród książek dla najmłodszych najbardziej znane to:
- „Pilot i ja” (1967),
- „Mały pingwin Pik-Pok” (1969),
- „O piracie Rum-Barbari” (1971)
- „Podróż w nieznane” (1972).
W 1974 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi oraz nagrodę Prezesa Rady Ministrów za całokształt twórczości dla dzieci i młodzieży.