Bartyński Andrzej

Andrzej Bartyński

(25 maja 1934, Lwów – 16 czerwca 2018, Wrocław)

 

Polski poeta,założyciel i prezes Klubu Inteligencji Niewidomej RP, radiesteta i bioenergoterapeuta.

Urodzony w rodzinie inteligenckiej  (ojciec profesor Akademii Handlu Zagranicznego we Lwowie).

W okresie II wojny światowej pobierał nauki we Lwowie (polska szkoła powszechnej).

W 1943 osadzony w więzieniu przez gestapo za walkę w szeregach AK, stracił wzrok w wyniku przesłuchań.

Od 1946 roku związany z Wrocławiem.

Absolwent szkoły specjalnej  dla niewidomych w Laskach pod Warszawą oraz I Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu, polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim.

Działał już wówczas w Koła Młodych przy Oddziale Wrocławskim ZLP.

Uczył się też śpiewu i występował jako pieśniarz.

Debiut  wierszem „Rapsod o Jesieninie” (1956) .

Współzałożyciel wrocławskiej grupy młodych poetów i plastyków (działalność 1956-1958), wydawnictwa „Dojrzewające słowa” (1958).

Współpracował z wydawnictwami:

  • „Nowe Sygnały” (1956-1957),
  • „Kierunki”  (1957-1959),
  • „Współczesność” (1958-1964).
  • „Życiem Literacki: (1975-1967),
  • „Poezja” (1974-1977),
  • „Regiony” (1986),
  • „Wiara i Odpowiedzialność” (1988).

Laureat wielu konkursów, odznaczany wieloma medalami (np. „Budowniczy Wrocławia” (1967), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1969), Krzyżem Kawalerskim (1972),Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985).

Wydał (wiersze, twórczość wybrana):

  • „Dalekopisy”, 1957,
  • „Zielone wzgórza”, 1960,
  • „Komu rośnie las?”, 1965,
  • „Ku chwale słońca”, 1974,
  • „Gdzie Rzym, gdzie Krym, gdzie bar Cin-Cin”, 1977,
  • „Wróć,  bo czereśnie”, 1977,
  • „Wojna. Wyspa. Skarabeusz”, 1982,
  • „To są ojczyzny moje”, 1999,
  • „Taki świat” – trylogia poetycka,  2001.