Baudelaire Charles

Charles Baudelaire

(9 kwietnia 1821, Paryż, Francja –  31 sierpnia 1867, Paryż, Francja)

 

Francuski poeta i krytyk.

Parnasista zaliczany do grona tzw. „poetów przeklętych”.

Prekursor symbolizmu, naturalizmu.

Czołowy poeta francuskiego dekadentyzmu.

Autor  słynnych “Kwiatów zła” (1857).

Wielki autorytet polskich twórców (jednym z tłumaczy był Miriam).

Już za życia okrzyknięto go poetą przekraczającym zasady etyki i moralności.

Jego poezję cechuje:

  • sprzeciw moralny wobec bezsensu ludzkiej egzystencji przy jednoczesnym przekonaniu o wszechpotędze zła i dekadencji wartości moralnych,
  • obecność motywu szatana, poety przeklętego, spleenu,
  • obsesyjne wykorzystanie jako środka stylistycznego: brzydoty, nędzy, śmierci i grzechu,
  • koncepcja poety przeklętego,
  • przekonanie o wyższości duchowej artysty.

Wybrana twórczość:

  • Kwiaty zła” 1857.
  • “Padlina” – dobitny portret przemijalności.
  • “Albatros” – symbol odtrąconego poety.
  • “Spleen” – poetycki obraz tytułowego stanu ducha: bierności, bezwładu, wszechogarniającej nudy.