Historia piosenki wiąże się ze Szkołą Podchorążych Rezerwy Piechoty Szarych Szeregów „Agrykola”, gdzie poszczególne klasy szyfrowały się żeńskimi imionami. Autor piosenki Jerzy Dargiel, pseudonim „Henryk” i „Juda” zatytułował ją „Dorota”, a był to kryptonim jednej z klas Kursów Tajnej Podchorążówki Szarych Szeregów „Agrykola”.
Utwór powstał w 1944 roku i zaprezentował ją koledze z „Szarych Szeregów” Janowi Przedborskiemu ps. „Japon”, który uczył śpiewu. Jego uczniowie byli przekonani, że jest to pieśń „stara” i pochodzi Powstania Listopadowego 1830 roku. Pieśń szybko stała się popularna i śpiewali ją harcerze z różnych organizacji podziemnych.
Kiedy drogą szła piechota,
To z uśmiechem swym Dorota
Otworzyła szerzej wrota
W pierwszej czwórce poszła w świat.
I jak stoi gdzieś w żołnierskiej
Starodawnej tej piosence,
To dziewczęce swoje serce
W Agrykoli dała nam.
Bo Dorota roześmiana
Ma dla wszystkich jasny wzrok,
Przed Dorotą rozkochaną
Wiara daje równy krok.
Przed Dorotą, przed Dorotą
Baczność i na prawo patrz!
A gdy skinie główką złotą,
W piekło, w ogień za nią skacz!
Agrykoli stromą drogą,
Oko w oko stając z wrogiem,
Dziś szeregi idą młode,
By Ojczyźnie służyć krwią.
Od pomnika króla Jana
Idzie nasza wiara szara,
Śpiewa w wieczór, śpiewa z rana
O Dorocie piosnkę swą.
Bo Dorota roześmiana
Ma dla wszystkich jasny wzrok,
Przed Dorotą rozkochaną
Wiara daje równy krok.