Knut Hamsun
Prawdziwe nazwisko Knud Pedersen
(4 sierpnia 1859, Lome, Norwegia – 19 lutego 1952, Norholm, Norwegia)
Pisarz norweski.
Zwolennik filozofii Nietzschego.
Zaczyna tworzyć w wieku 17 lat.
Dostrzegał i doświadczał sprzeczności między ideałami humanizmu XIX wieku a dehumanizacją i alienacją klasy robotniczej.
Laureat Literackiej Nagrody Nobla (1920).
Doskonale znał biedę i wyzysk, dwukrotnie przebywał w USA „w poszukiwaniu chleba”.
Światowy rozgłos zyskał powieścią psychologiczną „Głód”, wydaną w 1890 roku.
Angażował się w politykę, nie zawsze „po dobrej stronie”, co wywoływało szereg dyskusji i reperkusji.
Manifestował pronazistowskie sympatie, sprzyjał otwarcie polityce Hitlera i Goebbelsa, co spowodowało protesty, w formie palenia jego książek.
Pozostawał pod wpływem Dostojewskiego.
Wybrana twórczość:
- „Z życia duchowego Ameryki nowoczesnej” (1889).
- „Misterie” (1892).
- „Pan” (1894).
- „Gra życia” (1896).
- „Wiktoria” (1898).
- „Rosa” (1908).
- „Dzieci epoki” (1913).
- „Miasto” (1915).
- „Błogosławieństwo ziemi” (1917).
- „Włóczęgi” (1927).
- „August Powsinoga” (1930).
- „A życie toczy się dalej” (1933).
- „Po zarośniętych ścieżeczkach” (1949).