Historia rozwoju języka polskiego

  • Historię rozwoju języków europejskich początkuje język praindoeuropejski, który posługiwały się około IV-III wieku p.n.e. ludy całej Europy i zachodniej części Azji.
  • Dowodem tej wspólnoty było podobieństwo niektórych podstawowych wyrazów w językach odległych terytorialnie.
  • Na skutek migracji plemion język praindoeuropejski zaczął się różnicować.
  • Wyłoniły się z niego dzisiejsze rodziny języków indoeuropejskich, m.in. rodzina romańska, germańska i słowiańska.
  • Języki romańskie wywodzą się ze wspólnego pnia, który stanowiła łacina.
  • Języki romańskie to m.in. włoski, francuski, hiszpański i rumuński.
  • Do języków germańskich zalicza się m.in. niemiecki, angielski, holenderski, szwedzki, duński i norweski.
  • Pierwotne plemiona  słowiańskie jednoczył język prasłowiański (wspólny dla tych plemion).
  • Z niego wyodrębniły się trzy grupy językowe: zachodnia (język polski, czeski, słowacki), wschodnia (język rosyjski, białoruski i ukraiński), południowa (język bułgarski, serbski, chorwacki, macedoński, słoweński).
  • Znakiem wspólnego źródła są wyraźne podobieństwa tych języków i możliwość wzajemnego porozumiewania się.